Wpływ wysokiej temperatury otoczenia na człowieka

Środki do poprawy wpływu niekorzystnych warunków mikroklimatycznych na pracownika


Środki do poprawy wpływu niekorzystnych warunków mikroklimatycznych na pracownika to m.in.:
• dobór pracowników pod względem zdrowotnym, wiekowym, 
• właściwa organizacja pracy wprowadzenie skróconego czasu ekspozycji na    
  działanie środowiska termicznego (zimnego czy gorącego), np.: stosowanie 
  częstych przerw albo prac zamiennych, 
• regulacja fizycznymi czynnikami środowiska w zależności od potrzeb: 
  ogrzewanie, wentylacja, klimatyzacja, odpowiednio do rodzaju wykonywanej 
  pracy, 
• zabezpieczenia techniczne, np.: kubatura i wysokość pomieszczeń, żaluzje w 
  oknach, izolacja źródeł ciepła, izolacja urządzeń o bardzo niskiej 
  temperaturze, odległości stanowiska pracy od źródeł ciepła, 
• zmniejszenie wydatku energetycznego pracownika w przypadku nadmiernego 
  obciążenia środowiskiem termicznym przez skrócenie czasu pracy czy 
  zmienność wykonywania prac, 
• stosowanie środków ochrony indywidualnej (odzież, obuwie, rękawice), 
• zapewnienie miejsc do ogrzania się i wysuszania odzieży wilgotnej od 
  zewnątrz czy od wewnątrz (przepoconej), 
• zapewnienie chłodnych napojów z odpowiednią zawartością soli mineralnych 
  - latem, a zimą podawanie ciepłych napojów i posiłków profilaktycznych, 
• monitorowanie warunków w miejscu wykonywania prac - pomiary ciągłe czy 
  okresowe, 
• przerwanie prac przy: 
- temperaturze wewnątrz pomieszczeń poniżej 14°C (287 K), chyba że względy 
  technologiczne na to nie pozwalają, natomiast w pomieszczeniach pracy, w 
  których jest wykonywana lekka praca fizyczna i biurowa poniżej 18°C(291 K)
- przekroczeniu, dla mikroklimatu zimnego, dopuszczalnej wartości wskaźnika 
  WCI, tj. w ciągu 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy 1200 kcal*  
  2*h-1,
- przekroczeniu, dla mikroklimatu gorącego, wartości WBGT w ciągu 8-
  godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy wartości dopuszczalnych 
  podanych w tabeli 2 zał. C. do rozp. w sprawie NDS i NDN.


Odpowiedzią organizmu na wzrost temperatury otoczenia jest przede wszystkim rozszerzenie naczyń krwionośnych skóry i wzrost skórnego przepływu krwi. Następnie uruchomiony zostaje drugi mechanizm obronny, tj. wzmożone wydzielanie potu. Oba te mechanizmy pozwalają na utrzymanie homeostazy termicznej ustroju.


Działanie tych mechanizmów powoduje jednak wiele wtórnych zmian o charakterze czynnościowym (odwracalnym), takich jak:
• zmiany w rozmieszczeniu krwi, 
• przyspieszenie czynności serca, 
• odwodnienie, 
• utrata soli z organizmu. 


Jeżeli przekroczone zostaną możliwości termoregulacyjne organizmu, wówczas wzrasta temperatura ciała, co szczególnie wyraźnie wpływa na czynność ośrodkowego układu nerwowego.


Wpływ wysokiej temperatury otoczenia na człowieka


U człowieka nieprzystosowanego, wpływ gorąca przejawia się złym samopoczuciem, zmniejszeniem wydolności fizycznej i psychicznej. Zwiększa się częstość tętna i oddechów, spada ciśnienie krwi, człowiek staje się skłonny do omdleń. Mogą pojawiać się bóle skurczowe ze strony przewodu pokarmowego. U ludzi narażonych przez dłuższy czas na działanie wysokiej temperatury występuje ogólna bierność, trudność w koncentracji uwagi, czasem upośledzenie zdolności do wykonywania czynności wymagających zręczności i precyzji.


Obniżenie wydolności fizycznej człowieka może być na tyle duże, że nawet lekka praca stanowi znaczne obciążenie fizyczne czy psychiczne. Obniża się zwłaszcza zdolność do wykonywania krótkotrwałych wysiłków fizycznych, o których decyduje czynność układu nerwowego i samych mięśni. Przyczyną obniżenia ogólnej wydolności fizycznej w środowisku o podwyższonej temperaturze jest ograniczona możliwość adaptacji organizmu do wysiłków, szczególnie w zakresie układu krążenia, z powodu gorszego zaopatrzenia krwi w tlen.


W związku z tym człowiek w gorącym środowisku staje się spowolniały, stara się ograniczyć wysiłki fizyczne, najchętniej przyjmuje pozycję siedzącą czy nawet leżącą.
Wzrost tętna, maksymalny poziom produkcji potu oraz wzrost temperatury wewnętrznej ciała są czułymi wskaźnikami obciążenia cieplnego organizmu i wyznaczają granice tolerancji niekorzystnego wpływu na organizm człowieka gorącego środowiska i pracy wykonywanej w takich warunkach.